چـشـمـهـایـت بگــو . . .
نـگـاهـم نـڪـنـنـد .
بـگـو وقـتـے خـیـره ات مـے شـوم
سرشـاטּ بـه ڪـار خـودشـاטּ بـاشـد . . . !
نـه ڪـه فـڪـر ڪـنـے خـجـالـت مـے ڪـشـم هـا
نـه !
حـواسـم نـیـسـت
عـاشـقـت مـی شـوم…!!!
امروز خاطراتت را سوزاندم اما!
بوی خوش هیزمش بیقرارم کرد؛
اتفاق تازه ای نیست!!
دوباره “دل تنگت” شدم…

زیاده خواه نیستم !
من باشم
خدایـــــا
ا ین بند دل آدم کجاست؟؟
ک گاهی با یک
اسم..
نگاه..
با حضور یک نفر..
و یا با یک لبخند “پاره میشود”
هزار بار آمدم خطت بزنم از قلبم
خود خودت را
یادت را
اسمت را
اما…

نه حوصلـــه ی دوســـت داشتــن دارم
نه می خواهـــــــم کسـی دوستـــــــــم داشتـه باشد
ایـن روزهـــا ســـــَــــردم ...
مثـل دی , مثـل بهمـــن, مثـل اسفنــــــد
مثـل زمستــــ ـــــان
احســــــاسـم یـخ زده
آرزوهـــــــــایـم قندیــــل بستــه
امیــــــدم زیــر بهمــن ِ ســرد ِ احســاساتم دفــــــــن شـده
نه به آمـــــدن ی دل خوشــم و نه از رفتـــــن ی غمگیــن
ایـن روزهـــا پــُر از سکـــــــــوتـم
هوای حوصله ام پر است
از ذرات آلوده ی غم
نسیم با تو بودن می خواهم
خسته می شوم از دلتنگی ها
و شاید چشمانم ببارد
دلم خواب می خواهد به بهانه ی آغوش تو…
اینــــ بـــــار ڪــــہ آمــــدے دستــانتــ را روے قلبمـــ بـــگـذار
تـــــا بفهمــے اینــــ دلــــ …
بــــا دیــــد نــــ تــــــــو نــمــے تــپـــد…
مــے لـــــــرزد …
آدم” باش ،
“هوا”یم
را داشته باش …
مگذار در این “هوا”ی بی کسی “
“آدم” دگر شوم
مــَرا
جــُدا کــن ٬
از اهلِ زمـیــن !
دستَــم را بـگـیــر …
مـیــخـو اهــم ٬ در دنـیــایِ آرامِــــ تـــُو
آرامـــ بـگـیــرمـــ . . .
(عشق من)
زد به بی خیالے و گفتــــ:
تنهـــــ♥ــــــا آمَــده امــ ٬ تنهـــــــا می رومـ
یک وقت هایے
شاید حتے برای ساعتے یا دقیقه اے ...
کم می آورے
ϟ▇▅▃▂ دِل وآمــآنده اتـــ یکـ نـَفــر را مے خواهد
معشوقـــــــــــــه ای پیـــــــــــدا کـــــــــــرده ام به نـــــــــــام روزگــــــــــــار !!!!
ایــــــــــــن روزهــــــــــــا سخـــــــــــت مرا درآغــــــــــــوش خــــــــــویش
به بـــــــــــازی گــــــــــــرفته اســـــــــــت !!!
نوشت ” قمحا “…
همه به او خندیدند..!!
گریستــــــــــــــ…..
گفت به “غمها” یم نخندید که هر جور نوشته شود درد دارد…!
از تَـــــــه به سر بخوان تا منِ آن روزها را بشناسی…!
بَهــاے سَنگیـــنــے دادم
تــا فَهمـــیـدم
ڪـَســے را ڪـہ “قـَـصـد” مــانـدن نـَـدارد
بــایـد راهــے ڪـَــرد !
چــہ کـسـی بــرای عـشــــق بــازی مــا شـعـــر
اتــل مـتـل خـوانـــנ...
کــہ پــات رو بــہ ایـــن راحـتـــــی
از زنــــــدگـیــــــم ورچـیـــנی...؟؟؟
در سرزمین من کسی بوسه فرانسوی بلد نیست...
اینجا مثل آلمان پل عشق ندارد
از گل رز هلندی هم خبری نیست..
اینجا عشق یعنی اینکه بخاطر چشم های دور و برت
معشوقت را فقط از پشت گوشی
بوسیده باشی.
عشقت راپنهان میکنی که زنانگیت خدشه دار نشود...؟
اخم میکنی تا مهربانیت پنهان شود...؟
شماخطابم میکنی تا هواییت نشوم...؟
امانمیدانی !
نمیدانی ک چقدر این ها به تو می اید
♥و من دیوانه تر می شوم♥
آهستـﮧ بیا
چیزے هم ننویس
نظر هم نگذار
همان ڪﮧ بخوانــے بس استــ
من بــﮧ بــے محلـــے آدمها عادت دارم.

که فنجـــــــــــــــــــان های قهــــــــــــــــــــــــــــوه را سر کشیده ام امـــــــــــــا… تو
تــــــــــــــه هیچکدام نبودی…
گاهــے …
بـﮧ נلت شک کــכּ
ع
ش
ق
“عشـــــــــــــــــــــــــــق”
شایــــנ
یک شــــایعــﮧ باشـנ !
خوش آمــ‗__‗ـدی..
قدمت روی چشـ‗__‗ـم هایم..
بسـ‗__‗ـاط قهوه ام مهیاست..
.
.
کفشهایتـ‗__‗ـــ..
کفشهایتـــ را امــــــــا…
پنهـ‗__‗ـاטּ می کنـــم..
خیال رفتـ‗__‗ــטּ را از سر بیروטּ کنـــ
ڪاش هنــوز بچــہ بودیــمــ …
لااقل شبهــا عروسڪ بغل میـڪرבیـــمـــ تا خوابمـاלּ ببرב ..!
حـالـا گوشــے را …
و یــڪ בنیــا انتظـــــار …
کـُـــل ِ دُنیا را هَم کـِﮧ داشتِـﮧ باشــے ..
باز هَم دِلَت میخواهَد… بَعضــے وَقتها ..
فَقَط بَعضــے وَقتها …
بَراے یـِک لَحظِـﮧ هَم کِـﮧ شُده …
هَمِـﮧے ِ دُنیاے یــِک نَفَر باشــے…
ڪـافـﮧ...
مـَشـروب...
شـعـر...
سـیگـار...
بـُغـض...
ضـَجــﮧ...
شـَب گـریـﮧ...
دعـا...
خــُـــدا...


خوش פֿـیآل بوבمـ ..
ڪـه همیشه فکر میکرבم در قَـلب تــو محکومـمـ
به حـبس اَبـב ..
به یکبآره جآ خورבم...
وقتی زنـבآنبآטּ به یکباره بر سرم فریآב زב ...!!
.... هِـے تــو آزاבے ...!
פּ صـבاے گــام هاے غریبه اے
بـﮧ یـآدگـآر سـآعـتـﮯ بَـر دسـﭞ اﭞ بـسـتـﮧ امـ . . .
ڪـﮧ یـادﭞ نـرود !
چـقـدر زمـآن بـآیـد بـگـذرد . .،
تـآ یـڪـﮯ مـثـلِ مـن . . .
دوبـآره عـآشـقِ یـڪـﮯ مـثـلِ تـو شـود . . .
دَر گُذر ِ
همین همیشه ے ِ بے شَکیبـ
دَمےدِلـ ـواپَس ِ تَنهایے ِ دَستهآے ِ مَـ ـن شَوے ؟!


لعنَت به دبستانـے که تو از درسهاش ،
تـآ بـیـــش از ایـن انـرژے اَتـــــ را صـَرفـــــ نـَـڪـــنـــــے بـراےِ
صـــاבقـانـــﮧ בروغــ گـُفتـــלּ
خـالـصـانـﮧ خـیـانـتــــ ڪـرבלּ
و عــاشـــقــانــﮧ بـے وفایـــــے ڪرבלּ
وَ چـﮧ حـس پــوچـــــے بــوב ڪﮧ مـے پـنـــבاشـــتـمـ
لـایــــق اِعتـمــــاבے !!
בلـَمـ بـَرـآے یکـ نـَفـَر تـَنگـ اَستـ ..
نـَـﮧ میـבآنـَمـ کـُجـآستــ ..
نـَـﮧ میـבآنـَمـ چــﮧ مے کـُنـَב ..
حـَتے خـَبـَرے اَز رَنگـ چشمـآنـَشـ هـَمـ نـَבآرَمـ ..
رَنـگـ مـوهـآیـَشـ رـآ هـَمـ نمیـבآنـَمـ ..
لـَبخـَنـבشـ رـآ هـَمـ …
فـَقـَط مےבآنـَمـ کــﮧ نیستـ …
بـے قـ ـرارم امشـ♥ـ ـب…
دلـ ـم آغـ♥ـوشـ ـت را مـےخـ ـواهد
تـ ـا در آن آرام و رام
گـ ـوش کنـ ـم به صـ ـداےقـ♥ـلـ ـبت
و زنـ ـدگے کنـ ـم
در هـ ـواے نفـ ـ♥ـس هـ ـایـ ـت
و عـ ـاشـ ـق تـ ـر شـ ـوم
و نـ ـفس هـ ـایـ ـم بـ ـه شـ ـمــ♥ ـاره بیـ ـفتنـد
و بےقـ ـرار تـ ـر شـ ـوم…
دلـ ـم مےخـ ـواهد بـ ـا ز تـ ـ♥ـو باشے
اَگــر تَــوآنـــتـﮯ قَـ لــ ــبَم رآ بـבوלּ ِ لَـــمس ِ تَـــלּـم اَز آלּ ِ פֿـوב کُــלּـی
تَمــآمـ ِ وُجـوבم اَرزآלּــــــــــــی ِ تُــو بــآב
ڪارگرבآטּ زنـבگے مـטּ
یا یہ بـבل برامـ پیـבا ڪـטּ
یا
براے همیشہ Cut ڪـטּ ..
بہ وجوבت قسمـ ،
ایـטּ قسمتها פֿـیلے בرב בاره …!
بـآیَـב مَــرב باشـے تآ بفَهمــے
اِפــسـاسِ
یـِڪ زَלּ فُـروشـے نیسـت…هـِבیـــﮧ سـت…
בلـــــ ـــــــــ ـــــــم یـــــ ـــــــڪـ اتـف ـاق مـیـ פֿـواهـــ ـב
یـڪـ تـلـــــــ ــــــفـטּ نـا آشـــ ـــــنـا
بـا بے مـیـلے تـمـام جـــ ـــــ ــــواب בهـم
صـבاے تـــ❤ـــوباشد



حـــآفـظـ رآ قسمـ בآבمـ….
امــّــآ نــﮧ بــﮧ این פֿــآطـــر کــﮧ نـــآمتـــ בر میـــآن فــآلمـ بــآشـב
نــﮧ بــﮧ این פֿــآطـــر کــﮧ مــژבه ی آمـבنتـــ را بــבهــב…
حـتــی نــﮧ بــﮧ این בلیــل کــﮧ بگــویــב פــزن و انـבوهمـ ســر آمــבه
تنهـــآ بــﮧ خــآطــر اینکــﮧ فــآلتـــ بنـــآمـِ “او” بیـــآیــב
و تـــو بــﮧ ” آرزویتــــ ” بـــرســی…

بــہ سلامتــﮯ اوטּ כختر پسرﮯ کــہ
هرشب بهمــ اســ ام اســ میــכاכטּ
کہ : اےِ کاش الان پیشم بوכ ےِولےِ هیــچ موقع بهم نرسیــכن
http://www.1abzar.com/
בوسشوלּ בآشتیمـــ
نـﮧ ما بـﮧ اونا گفتیمـــ
نـﮧ اونا بـﮧ ما
جـهـنمـے ڪـﮧ مـטּ مـے روم
شعلـــﮧ اے بَـرآےِ آتَــش زבטּ خیــآلت ندآرב
جهـنمـے ڪـﮧ مـטּمـــے روم
حتـے آن قدر گـرم نیـسـت ڪـﮧ یخِ خــآطره اَترآ آب ڪـنــב
جهـنمـے ڪـﮧ مــטּ مـــے روم
فـقط جهـنـم اَســـت
جـــآیـــے ڪـﮧ تـــو آלּ جـــآنیـــســتـــے
همیــشــﮧ بهت میگفتҐ
نبودنـــه منـ ـــه
کـــه گاهے سکه اے محــــــــــبت در آלּ مي اندازے
و پيش خداے دلـــــــــت فخـــــر بفروشے ...
که مستحـــــــقے را شــــــاد کرده اے
دل مـــלּ جـــــــــاده که نيستــــ
هر از گاهے که تنها مانـــــــــدے...
هروقتــــ هم خواستے دور بزنے
خانه دل مــــלּ يکـــــ خياباלּ يک طرفه استــــبرگشتــــ نداره

چه בرבے בارב !
وقـتـے ...
دلـــــــــــم
בر واژه هـا هـم نـمے گنجـב …!
کَسـے کہ בوستَـت בآرَב هَمیـشـہ نِگَـرآטּ تـوسـت
بـہ خـآطِـرِ هَمیـטּ بیشـتَـر از ایـטּ کہ بِگـویَـב : בوستَـت בآرَمـ
مـےگویَـב : مُــوآظِبِــ خـوבت بـآش

در ڪنــار خیـابــانی بـایستـــم . . .
تـــو مـرا بـی آنڪــﮧ بـشنــاسی ، از ازدحـام تــلخ خـیـــابـان عبــور دهــے . . .
هفتـــاد ســال پیـــر شـدن یــک شبـــﮧ
بـه حـس گـــــرمــی دسـتـ های تـــو
هنــگامـی کـه مرا عبــور میـدهـی بــی آنـڪـﮧ بـشنــاســی،
مــے ارزد . . .!
حســــــرت !
یعنے رو بـﮧ رویــــــــمـ نشستـﮧ اے
و باز خیســـــے چشمـــانـــمـ را
آن دستمال خشکــ بے احساس پاکــ کنــــد . . .
حســــــرت !
یعنے شانـﮧ هایت ، دوش بـﮧ دوشــــــمـ باشد
اما نتوانـــم از دلتنگے بـﮧ آن پناه ببـــــــرم . . .
حســــــرت !
یعنے تــــ ــــو
کـﮧ در عین بـــــــــودنت داشتنتــ را آرزو مے کنــــــــم . . .
نبار بارانـــــ
عاشقانه اش نکنـــ
من و او...
مـــــــــــا
نمیشویم...